Люди Сморгонщины

У межах рэалізацыі акцыі  “Школа Актыўнага Грамадзяніна” навучэнцам  і педагогам Сінькоўскага ясляў-сада - сярэдняй  школы пашчасціла вітаць у сябе  скульптара, члена Беларускага Саюза мастакоў, ганаровага грамадзяніна Смаргоні  Уладзіміра Васільевіча Церабуна.  Гэтаму паспрыяла тэма сустрэчы: “Ганарымся сваімі землякамі”. Читать дальше

Любімая справа павінна прыносіць не толькі душэўную радасць, але і матэрыяльнае задавальненне. Знайсці такую справу – як іголку ў стозе сена. Вышывальшчыца Зоф’я Войтка, майстар народнай творчасці Рэспублікі Беларусь, сваю іголку знайшла. Разам з ніткамі і ўсім наборам для вышывання. Читать дальше

Галоўны інжынер Аляксандр Шарабайка 20 гадоў свайго жыцця аддаў “Смаргоньгазу”, прайшоў нямала прыступак службовай лесвіцы. Пачынаў майстрам, працаваў у службе ўліку газу, праекціроўшчыкам, начальнікам аварыйна-дыспетчарскай службы. Читать дальше

Тридцать лет назад в городах Беларуси, в том числе и в Сморгони, были созданы налоговые инспекции. На Сморгонщине работали две налоговые: по городу и району. Первая находилась в небольшом здании возле нынешней школы искусств, вторая – в здании нынешнего райисполкома. В середине 90-х произошло объединение двух инспекций. У налоговой появился собственный уголок. И не просто уголок, а целое двухэтажное здание в центре города. Читать дальше

Наверное, не ошибусь, если скажу, что Галина Кадырова (на фото) долгое время была лицом сморгонской милиции. Красивая, улыбчивая. И в то же время очень ответственная, строгая, справедливая, понимающая. Кто не знал такого начальника инспекции по делам несовершеннолетних? Да практически все знали. Даже те, у кого не было детей. Женщин в РОВД и сейчас не очень много, а тогда, в 1990 году, - по пальцам одной руки можно было пересчитать. Читать дальше

Хаця цяпер Уладзімір Касакоўскі жыве ў Смаргоні, але яго малая радзіма знаходзіцца ў 20 кіламетрах адсюль, каля чыгуначнай станцыі Ашмяны. Читать дальше

О возрасте женщине говорить не принято. А уж если женщина молода душой и хороша собой, то цифры вообще не имеют никакого значения. А день рождения – это не повод говорить о годах, это – возможность еще раз вспомнить хорошим словом человека, еще раз высказать ему свои пожелания. Читать дальше

Ірына Бачкова аддала рэдакцыі 30 гадоў свайго жыцця. Прыйшла сюды працаваць зусім маладой – у далёкім 1984 годзе. На яе памяці лінатыпы змяніліся тыпатайперамі, а затым і камп’ютарамі. Цяпер Ірына Эдуардаўна з гумарам успамінае, як асвойвала новую тэхніку, а тады даводзілася нялёгка. Читать дальше

Калі дзеці вылецелі з бацькоўскага гнязда, чатырохпакаёвая кватэра для Лазутаў стала занадта вялікай, і яны памянялі яе на “дзвюхпакаёўку” ў мікрараёне Заходні. З таго часу можна было праз рэдакцыйнае акно назіраць, як спакойнай хадой Іван Іванавіч накіроўваецца на працу. Заўсёды з прамой спінай, без кроплі лішняй вагі, акуратны і далікатны – ён выглядаў нашмат маладзей за свой біялагічны ўзрост. Яго інтэлігентнасць, ветлівасць, тактоўнасць, унутраны спакой, выдатнае валоданне роднай мовай, уменне працаваць са словам былі і застаюцца ўзорам не толькі для журналістаў – для ўсіх, хто ведае Івана Іванавіча. Читать дальше

Чарговую юбілейную дату адзначыла дырэктар КСУП “АграСолы” Вольга Лук’яненка. Читать дальше

Яна можа быць любой – маладой, прывабнай, жыццярадаснай і надзвычай смешнай, пажылой, неразумнай. Па адукацыі Вольга Крывянкова – артыст тэатра лялек. Але поле яе дзейнасці – нашмат шырэйшае. Читать дальше

«Большой талант требует большого трудолюбия», – писал Петр Чайковский. С этими словами невозможно не согласиться. В средней школе № 7 г. Сморгони  учится талантливая восьмиклассница Анастасия Ванеева. Эта одарённая девочка отличается необычайным усердием и трудолюбием, целеустремлённостью и настойчивостью. Читать дальше

Фота Юрыя Сташкевіча нярэдка трапляла на старонкі газеты “Светлы шлях”, паколькі ладзіліся справы ў раслінаводстве, за якое ён адказваў як галоўны аграном. Ды і з кіраўніком гаспадаркі Вольгай Лук’яненкай было паразуменне, працавалі ў тандэме, што таксама садзейнічала поспехам у вытворчасці сельскагаспадарчай прадукцыі. Не дарэмна КСУП “АграСолы” – адна з лепшых гаспадарак раёна. Читать дальше

“Дзе нарадзіўся, там і спатрэбіўся”, - кажуць у народзе. І ў гэтым ёсць глыбокі сэнс. Родная мясціна, зямля, родныя людзі. Што можа быць бліжэй для чалавека? Тут ён свой. Яго зразумеюць, падтрымаюць, дапамогуць, калі ў гэтым будзе неабходнасць. Читать дальше

Звание «Заслуженный артист Республики Беларусь» получил наш земляк, талантливый актёр и певец Виктор Циркунович. Это прекрасный подарок к 45-летнему юбилею артиста, который он отметит 19 октября.   Читать дальше

Таццяна і не думала, што наперадзе будзе яшчэ многа шчаслівых дзён. Разышоўшыся з мужам, яна адна гадавала траіх дзяцей. Жыла тады ў Забор’і на Расоншчыне. Неўзабаве ў “Аднакласніках” пазнаёмілася з Аляксандрам Дамасевічам з Залесся, а зусім хутка новы знаёмы завітаў у госці на Віцебшчыну. Читать дальше

У мінулым нумары газеты “Светлы шлях” быў надрукаваны матэрыял пра Васіля Макаравіча Тамашэўскага, былога настаўніка матэматыкі Суцькаўскай школы. Асоба героя артыкула ўражвала з першых радкоў. Немагчыма было застацца абыякавым да настаўніцкай постаці Макаравіча – чалавека-зоркі, што нязгасна ззяла на школьным небасхіле і нястомна запальвала сабой іншыя свяцілы. Читать дальше

Кім у будучым можа стаць дзіця, калі яго выхоўвае культработнік, калі яно ў Доме культуры праводзіць практычна ўвесь свой вольны час, а на сцэне выступае з пяці гадоў? Гэта не прыдуманы герой майго рамана. Менавіта так расказала пра сваё дзяцінства Вікторыя Камінская – загадчыца аддзела культурна-асветніцкай работы раённага Цэнтра культуры, прыгожая вядучая большасці смаргонскіх святаў, якая Читать дальше

Если отмотать плёнку времени на 30 лет назад, то этих пятерых, улыбающихся на фотографии женщин мы бы вряд ли увидели стоящими на ступеньках заводской столовой Сморгонского КХП. Скорее всего, мастер погрузочно-разгрузочных работ Галина Михно давала бы указания водителю, который привёз очередную партию зерна, а мастер комбицеха Лидия Сосно решала бы свои производственные вопросы и следила за работой дозаторщицы Елены Усаевич, аппаратчицы Зинаиды Счастной и сепараторщицы Марии Дривень. Это был бы обычный трудовой день, наполненный рабочей суетой, спешкой и прочим антуражем. Читать дальше

Есть люди, лица у которых постоянно светятся счастьем. Кажется, их жизнь – непрерывная радость. Никаких серьезных испытаний. Но если они откроют душу, понимаешь, что проблемы есть у всех. А испытания отражаются не на их лицах, а на характерах. За внешним позитивом – сила духа и большая работа над собой. Не зря ведь говорят, что сильный человек - не тот, у которого все хорошо, а тот, у которого все хорошо, несмотря ни на что… Моя героиня – Алла Савицкая. Стройная, статная, лучезарная, уверенная в себе. В деловом костюме. За рулем автомобиля. Любимая жена. Красивая мама двух взрослых дочерей. Женщина с глянцевого журнала. На таких хочется смотреть. С них хочется брать пример. Читать дальше