Люди Сморгонщины

Менавіта гэтаму навучыла Алену Дасюкевіч, бухгалтара з райветстанцыі, яе сястра-медык. “У жыцці шмат непагадзі, але трэба трымацца разам, нягледзячы ні на што”, - а гэта ўжо наказ ад бацькоў Алены Казіміраўны, якія выгадвалі пяцёра дзяцей. Читать дальше

Этот год стал юбилейным для Станиславы Хоружик, которая в середине 70-х годов была награждена орденом Трудовой Славы третьей степени. В этом году она отметила свое 75-летие. Читать дальше

«Калісьці так я хацеў выйсці на пенсію! Думаў, адпачну”, - расказвае ветэран працы, былы загадчык папелевецкай фермы Тадэвуш Давідовіч. “Ага, а як на пенсію пайшоў, то стаяў у акне і цішком пазіраў на сваю ферму!” – смяецца яго дачка Яўгенія. “Ну так ужо і стаяў у акне! Скажаш!”- смяецца гаспадар і дадае: “Але сумаваў па рабоце”. Читать дальше

Ох, если бы знал шестилетний Виталик, какое чудо с косичками встретит он в первом классе, то даже поторопил бы родителей с переездом из Прибалтики в Беларусь, в далекую и незнакомую Сморгонь, которую мальчик даже немного побаивался. Если бы шестилетняя Томочка знала, что встретит на первосентябрьской линейке вихрастого мальчишку, который станет ее первой и единственной любовью, она бы еще раз придирчиво оглядела в зеркале белые банты и безупречные складочки на платье. До судьбоносной встречи Виталия и Тамары Дворецких оставалось совсем чуть-чуть. Читать дальше

Яшчэ школьнікам Пётр Шчасны асабіста пазнаёміўся з цяжкай калгаснай працай. Не было ў тыя часы заведзена, каб працавалі ў сям’і толькі бацькі. Вось хлопец і бег пасля школы, у выхадныя, каб дапамагчы бацьку пасвіць жывёлу, трошкі палегчыць працоўны дзень маме, якая была даяркай. А пасля арміі стаў у калгасе паўнапраўным работнікам на падвозе кармоў. Читать дальше

Беларускі журналіст і празаік Анатоль Бензярук пісаў: “Адшукаць малую радзіму лёгка. Трэба толькі адчыніць дзверы, выйсці на вуліцу. Усё, што ўбачыш навокал, – гэта яна, твая малая радзіма. Твая рэчка. Тваё поле. І твой лес. Твая школа. Твая першая настаўніца… І яшчэ шмат, шмат чаго”. Читать дальше

4 августа работники железнодорожного транспорта отметят свой профессиональный праздник. Этот день многие встретят на рабочем месте, так как железная дорога не знает ни выходных, ни праздников. Читать дальше

У нее нет личного диетолога и повара. Она не изматывает себя на занятиях по фитнесу. С пластическими хирургами не знакома. Тогда как 63-летней женщине из белорусского райцентра удается выглядеть не хуже, чем голливудские «звезды» Хеллен Миррен, Мерил Стрип или Ханна Шигулу? Оказывается, для того, чтобы оставаться красивой и активной долгие годы, не нужны большие деньги. Читать дальше

Вера Чапёлкіна добра памятае, што яе бацькі, дзядуля і бабуля любілі чытаць, сачылі за палітыкай. Адным словам, былі людзьмі хаця і простымі, але адукаванымі. У дзядулі, які жыў у вёсцы, захоўваліся падшыўкі газет за многа гадоў. Читать дальше

Ігар Сарока працуе на ліцейна-механічным заводзе 8 гадоў, але і за такі непрацяглы час дасягнуў значных поспехаў. Таму яго фотапартрэт спачатку быў занесены на заводскую, а сёлета на раённую Дошку гонару. Ёсць граматы, прызы, заахвочванні. Нават Падзячнае пісьмо Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь за сабраную вялікую колькасць подпісаў падчас мінулай выбарчай кампаніі. Читать дальше

Сморгонская поэтесса Таня Скарынкина недавно вернулась с музыкально-поэтического фестиваля «Ключ», который проходил в Тюмени. Он проводится в необычном месте. В центре города есть овраг, в нем бьет ключ (живой родник). Если мыслить образно, ключ – это источник поэзии… Возле него и собираются творческие люди. Читать дальше

Рэдка такое бывае, каб усе члены сям’і працавалі на адным прадпрыемстве ці ў адной арганізацыі. У Мікулічаў было менавіта так: у РУП “ЖКГ” праз пэўны час следам за бацькамі працаўладкаваліся двое іх сыноў. Агульны працоўны стаж гэтай сям’і складае 80 гадоў. Муж і жонка адпрацавалі ў камунальнай гаспадарцы па 33 гады, адзін сын – 10 гадоў, а другі – 4. Читать дальше