Памяць – жывая. Да году пасля смерці Расціслава Шчаснага ў музеі СШ №1 з’явіўся стэнд

 

Памяць – жывая. Да году пасля смерці Расціслава Шчаснага ў музеі СШ №1 з’явіўся стэнд

Общество
12.01.2023
1607
Чалавек жыве, пакуль жыве пра яго памяць. Год таму, 11 студзеня, пакінуў гэты свет  заслужаны настаўнік Рэспублікі Беларусь, кандыдат педагагічных навук Расціслаў Шчасны. Апошнія 27 гадоў Расціслаў Сцяпанавіч працаваў настаўнікам гісторыі і грамадазнаўства ў СШ №1, стварыў музей школы.

Да году пасля смерці ў гэтым музеі з’явіўся стэнд, прысвечаны памяці цудоўнага педагога.

У стварэнні стэнда ўдзельнічалі мастак  Дзмітрый Ярмак, а таксама Віталь Лукашэвіч, былы вучань Расціслава Шчаснага і цяперашні загадчык музея, Уладзімір Церабун, заслужаны дзеяч мастацтваў РБ, скульптар, які падтрымліваў творчыя і сяброўскія сувязі з Расціславам Сцяпанавічам.

IMG_4084.jpg

IMG_4140.jpg

IMG_4125.jpg

IMG_4115.jpg

“Успамінаючы пра Расціслава Шчаснага, адразу хочацца сказаць, што гэта быў чалавек неўтаймаванай энергіі, апантаны ініцыятар, адказны чалавек, дысцыплінаваны, педагог ад Бога, - зазначыў Уладзімір Церабун. - Часцей за ўсё мы перасякаліся з ім, ствараючы экспазіцыі ў школьным музеі. Як трапятліва ён збіраў экспанаты, як цаніў і аберагаў іх!

Ён разумеў, што наглядна інфармацыю дзеці лепш запамінаюць, чым звычайны аповед. Да таго ж музей – гэта гісторыя школы, рэгіёна, дзяржавы. А грамадзянская пазіцыя настаўніка – самая галоўная рыса пры выхаванні падрастаючага пакалення.

Нярэдка Расціслаў Сцяпанавіч прыводзіў да мяне ў майстэрню вучняў, каб паказаць, як ствараецца мастацтва. Гэта ж не толькі пазнавальна, але і цікава.

Некалі мы марылі з настаўнікам, каб у прыбудове, што побач са школай, былі музей, галерэя, выставачныя плошчы для прэзентацыі работ мастакоў і дзяцей. Пакуль гэта толькі ў марах… 

Аднойчы мне давялося пабываць на ўроку ў Расціслава Сцяпанавіча. Магу параўнаць яго з піяністам-віртуозам, які іграе эцюд Шапэна. Гэта трэба бачыць, адчуваць і цаніць. Светлая памяць яму – цудоўнаму чалавеку і педагогу”.

IMG_4097.jpg

“Расціслаў Сцяпанавіч быў вясёлым, жыццярадасным настаўнікам. Нягледзячы на свой даволі сталы ўзрост, заставаўся для нас маладым. Ён быў справядлівым не толькі ў выстаўленні адзнак, але і ў адносінах да вучняў. Вельмі цікава выкладаў гісторыю. Часта расказваў пра наш смаргонскі край, вазіў на экскурсіі, - кажа Сафія Вяроха, вучаніца 9Б класа. - Мы таксама вельмі адказна рыхтаваліся да яго ўрокаў, бо хатняе заданне ён правяраў ва ўсіх, не даваў расслабіцца. Для мяне гісторыя – любімы прадмет, яна цікавая мне як навука. У будучым планую здаваць тэст па гісторыі, бо хачу паступаць на юрыста”.

IMG_4136.jpg

IMG_4101.jpg

 “Я лічу, што менавіта Расціслаў Сцяпанавіч пасеяў ува мне зерне, якое ў будучым дало плады любві да такіх навук, як гісторыя і грамадазнаўства. Гэта настаўнік з вялікай літары і чалавек, якія любіў дзяцей. Школа было яго сям’ёй. Ён быў строгім, але справядлівым. Ён увесь час заставаўся такім жа энергічным і бадзёрым, з пачуццём гумару, заўсёды ўсміхаўся і ніколі не скардзіўся на цяжкасці., адзначыў Віталь Лукашэвіч. - 

Пасля мы сустрэліся на настаўніцкім шляху  і разам адпрацавалі ў першай школе  тры гады. Я стараўся пераймаць яго методыку выкладання. Заўсёды захапляўся яго энергетыкай і ўменнем мець зносіны з людзьмі, розных узростаў, ці то дзіця, ці то дарослы чалавек.

Калі мы стваралі школьны музей, доўга тут заставаліся, сядзелі дапазна. Ён успамінаў, як у пачатку 2000-х гадоў у адзіночку пачаў арганізоўваць  музейны пакой. Часта нават не ехаў дадому, і прама ў будучым музеі і начаваў. Збіраў інфармацыю і экспанаты па вёсках паблізу Смаргоні. Музей для яго значыў вельмі многае, гэта была яго ідэя – стварыць экспазыцыю, прысвечаную гісторыі СШ №1.

Прызнацца, я хацеў, каб стэнд, прысвечаны Расціславу Сцяпанавічу, з’явіўся пры яго жыцці, але ён, чалавек сціплы, адмаўляўся. Стэнд з’явіўся пасля смерці настаўніка. Уладзімір Васільевіч Церабун у музейнай працы з’яўляецца маім старшым таварышам, які заўсёды падстаўляе мне плячо, і нядаўна мы давялі афармленне музея да лагічнага завяршэння”.

IMG_4091.jpg

IMG_4109.jpg

Расціслаў Сцяпанавіч быў чалавекам актыўным, сяброўскім, меў стасункі з гісторыка-краязнаўчым музеем, рэдакцыяй газеты “Светлы шлях”. Незадоўга да смерці даў разгорнутае інтэрв’ю газеце, якое стала асновай для напісання нарысу “Асвячаць шлях дабром”. Пазней гэты нарыс увайшоў у кнігу “Месца пад сонцам”. Кнігу аўтар гэтых радкоў падаравала школьнаму музею. Памяць пра такога чалавека павінна жыць.

IMG_4149.jpg

IMG_4132.jpg



Галіна АНТОНАВА.

Фота аўтара.



Хотите читать актуальные новости Сморгони и Сморгонского района первыми? Подписывайтесь на наш Телеграм-канал по ссылке 


Статьи по теме: