Все новости

Наталля Пятроўна нарадзілася ў Навагрудку. З ранніх гадоў дзяўчынка сутыкнулася з цяжкімі выпрабаваннямі: пасля смерці маці яна апынулася ў інтэрнаце.

Але лёс падарыў дзяўчыне падтрымку – дзядуля і цётка забралі яе жыць да сябе ў невялікую вёску ў Валожынскім раёне. Менавіта там, удалечыні ад смутку, Наталля Пятроўна навучылася шанаваць сям'ю і клапаціцца аб блізкіх.

Франц Іванавіч усё жыццё пражыў у вёсцы Мілэйкава. Працаваў ён у мясцовай гаспадарцы механізатарам. Аднойчы, калі яго брыгада знаходзілася ў Крыўску, ён і сустрэў Наталлю Пятроўну. Пасля гэтага спаткання двое маладых людзей больш не раставаліся ніколі. 1 верасня Наталля і Франц Ражанскія адзначылі 35-годдзе сумеснага жыцця. Чым не нагода для гонару і радасці?

Год за годам, поўныя кахання і павагі адзін да аднаго, Ражанскія па-ранейшаму натхняюць тых, хто ведае іх гісторыю. Жыццё гэтых людзей, напоўненае простымі, але важнымі момантамі, служыць прыкладам адданасці і падтрымкі. Двое дзяцей – хлопчык і дзяўчынка, якіх выгадавалі гэтыя просты людзі, сёння з’ўляюцца ўзорам сціпласці і працавітасці, а значыць, і гонарам для бацькоў.

Цяпер Наталля і Франц Ражанскія знаходзяцца на заслужаным адпачынку. З любоўю і клопатам яны працягваюць падтрымліваць адзін аднаго, прыўносячы сэнс і цяпло ў свае дні. Іх жыццё – гэта прыклад таго, як можна знайсці шчасце і гармонію нават у цяжкія часы.

З сумам гэтыя людзі назіраюць, як змяняецца іх вёска. Сёння Мілэйкава, некалі поўная жыцця і смеху, пагрузілася ў цішыню. Пажылыя людзі сыходзяць, моладзь, якая калісьці выехала з бацькоўскага дому ў пошуках лепшага жыцця, не спяшаецца сюды вяртацца. На гэтым фоне гісторыя Франца Іванавіча і Наталлі Пятроўны здаецца асабліва каштоўнай, бо іх каханне і адданасць становяцца аазісам у свеце, які, нажаль, губляе сваё мінулае.

Ражанскія з'яўляюцца жывым напамінам сваім аднавяскоўцам аб тым, што сапраўднае каханне і шчырая ўвага да блізкіх дапамагаюць пераадольваць любыя выпрабаванні і захоўваць сямейныя традыцыі на працягу ўсяго жыцця.

Сяргей ЮРЭВІЧ

Фота аўтара