Напярэдадні Вялікадня ў многіх з нас усплываюць успаміны пра тое, як адзначалі свята ў дзяцінстве.
Цёплы ўспамін
Общество
19.04.2025
У нашай сям’і да яго пачыналі рыхтавацца загадзя. Адказнай за падрыхтоўку была наша бабуля. Яна зберагала традыцыі свайго роду.
У чысты чацвер усюды наводзіўся парадак. У пятніцу раніцаю бабуля ставіла цеста на пірагі. Пірагоў рабіла шмат з рознымі начыннямі: з варэннем, тварагом, цукатамі. Асабліва прыгожым быў высокі круглы пірог – пасха. Наверсе бабуля з цеста выкладала крыж. Пякла пірагі ў печы. Яшчэ запякала тварожны салодкі сыр, раскачвала цеста і рабіла макароны. Да свята варылася таксама мяса, абавязкова салёны кумпяк ці свіная лапатка, каўбасы.
У суботу бабуля варыла яйкі ў цыбульным шалупінні. Яна дазваляла нам з сястрой рыхтаваць кошык са свянцонкай. Позна вечарам бабуля ішла ў царкву на ўсюночную ў Залессе, бо ў нашай вёсцы ў той час не было царквы. Вярталася дамоў ужо ў нядзелю з пасхай, якую асвячалі ў царкве пасля святочнай службы.
Раніцай бабуля клала ў ваду свянцонае яйка, і ўсе мыліся ў гэтай вадзе. Бабуля казала, што вада дае сілу, а чырвонае яйка – прыгажосць.
Асабліва доўга і старанна мылі твар мы, дзяўчынкі.
За святочны стол садзілася ўся сям’я. Першым елі свянцонае яйка.
Пад абед мы разам з сяброўкамі ішлі ў «жакі». Заходзілі ў кожную хату. Там нас частавалі і давалі з сабой чырвоныя яйкі, пірагі, цукеркі. Памятаю, што дамоў вярталіся ажно пад вечар з поўнымі кошыкамі яек і прысмакаў. У гэты дзень мы гулялі ў «біткі» – чыё яйка мацнейшае.
Позна вечарам з нецярпеннем усе чакалі валоўнікаў. Бабуля заўсёды рыхтавала ім пірог, каўбасу, яйкі. Валоўнікі (валачобнікі) прыходзілі ў кожны двор. Стукалі ў вакно, пыталіся дазволу павіншаваць. Спявалі песні гаспадару, гаспадыні. Да позняй ночы на вуліцы чуліся велікодныя песні.
Прайшло шмат часу з той пары, даўно няма нашай бабулі, але ж засталіся такія чыстыя і прыгожыя ўспаміны.
Некаторыя велікодныя традыцыі і сёння жывуць у маёй сям’і.
Галіна КОЗЕЛ
Статьи по теме:
20.04.25
20.04.25
