Люди Сморгонщины

С 28 февраля по 1 марта проходил республиканский конкурс работ исследовательского характера (конференция) учащихся по учебным предметам. Читать дальше

Нет такой профессии, сферы жизни, к которой сегодня ни приложила бы руку женщина. Читать дальше

Свае цымбалы васямнаццацігадовы Бронька Дэбесь змайстраваў сам. Напрыканцы 20-х гадоў мінулага стагоддзя ўбачыў хлопец інструмент у аднаго музыкі з Ашмяншчыны, паглядзеў, памацаў яго, “сфатаграфаваў” вачыма і – зрабіў новы. Свой. Галасістыя цымбалы атрымаліся.  Хутка малады вясковы майстра і граць навучыўся на самародным інструменце. Читать дальше

Таиса Чукович (на фото) родилась 14 февраля - в День влюблённых. Однако нельзя сказать, что Святой Валентин был к ней чересчур благосклонен. В личной жизни не всегда всё складывалось так, как хотелось. Но Таиса Францевна отличалась искусным умением любить: любить людей и жизнь. И даже если эта любовь не всегда была взамной, её чувство не становилось меньше и слабее. Читать дальше

В 2019 году лучшими милицейскими коллективами Гродненской области стали Берестовицкий и Гродненский РОВД. Руководителям этих подразделений были вручены переходящие Почетные призы имени генерал-майора милиции Николая Анисимовича Судиловского «За высокую эффективность оперативно-служебной деятельности органов внутренних дел Гродненской области в предупреждении и раскрытии преступлений по итогам года», сообщает отделение информации и общественных связей УВД Гродненского облисполкома Читать дальше

Якую музыку можна было пачуць, жывучы на хутары Малыя Якентаны ў 50 - 60-х гадах мінулага стагоддзя? Толькі жывую. Гукі гармоніка, якія Ірэнка чула з маленства, краналі самыя тонкія струны яе дзіцячай душы. Аднойчы, недзе ў 1962 годзе, яе тата паехаў у Астравец на базар прадаваць парасят. Бачыць: пасля абеду вяртаецца, на коніку вязе гармонік “двухрадку” зялёнага колеру з надпісам “Беларусь”. У дзяўчынкі аж сэрца закалацілася. Бацька аб’явіў: “Інструмент - для старэйшага брата Чэслава”. Варыянт, што на ім можа граць хтосьці з дачок (іх было трое), – нават не разглядаўся. І тым не менш, радасць дзяўчынкі была бясконцай. Читать дальше

Акно службовага кабінета ў будынку “Цёплага дома”, дзе працуе Людміла Чуясава, выходзіць на знаёмы ёй з дзяцінства двор, з аднаго боку якога знаходзіцца дзевяціпавярховы жылы дом, а з другога – гімназія. У гэтым доме і цяпер жывуць бацькі Людмілы Антонаўны. Читать дальше

Вера Іванаўна прывычна прысела да фартэпіяна, пальцы амаль што дакрануліся да халодных клавішаў, і тут жанчына ўспомніла, што на гэты раз яна забылася паставіць зверху на музычны інструмент свайго любімага дамавічка. Ён - талісман і адначасова натхняльнік. Іграючы, Вера Іванаўна неўпрыкмет кідае на яго позірк і ад рэалій цяперашняга часу пераносіцца ў чароўны свет музычнага мастацтва. Читать дальше

Признаюсь сразу: я в сказки верю. Только вот в жизни злых Волков, хитрых Лисиц, лукавых Колдуний я встречаю чаще, чем прекрасных Принцев. А уж тем более Золушек... Читать дальше

У рамках інфармацыйна-адукацыйнага праекта “Школа Актыўнага Грамадзяніна” ў СШ №7 адбылася сустрэча з журналістам, паэтэсай, членам Саюза пісьменнікаў, лаўрэатам літаратурнай прэміі імя Цёткі (Алаізы Пашкевіч) Алай Страшынскай (Клемянок). Читать дальше

У межах рэалізацыі акцыі  “Школа Актыўнага Грамадзяніна” навучэнцам  і педагогам Сінькоўскага ясляў-сада - сярэдняй  школы пашчасціла вітаць у сябе  скульптара, члена Беларускага Саюза мастакоў, ганаровага грамадзяніна Смаргоні  Уладзіміра Васільевіча Церабуна.  Гэтаму паспрыяла тэма сустрэчы: “Ганарымся сваімі землякамі”. Читать дальше

Любімая справа павінна прыносіць не толькі душэўную радасць, але і матэрыяльнае задавальненне. Знайсці такую справу – як іголку ў стозе сена. Вышывальшчыца Зоф’я Войтка, майстар народнай творчасці Рэспублікі Беларусь, сваю іголку знайшла. Разам з ніткамі і ўсім наборам для вышывання. Читать дальше

Галоўны інжынер Аляксандр Шарабайка 20 гадоў свайго жыцця аддаў “Смаргоньгазу”, прайшоў нямала прыступак службовай лесвіцы. Пачынаў майстрам, працаваў у службе ўліку газу, праекціроўшчыкам, начальнікам аварыйна-дыспетчарскай службы. Читать дальше

Тридцать лет назад в городах Беларуси, в том числе и в Сморгони, были созданы налоговые инспекции. На Сморгонщине работали две налоговые: по городу и району. Первая находилась в небольшом здании возле нынешней школы искусств, вторая – в здании нынешнего райисполкома. В середине 90-х произошло объединение двух инспекций. У налоговой появился собственный уголок. И не просто уголок, а целое двухэтажное здание в центре города. Читать дальше

Наверное, не ошибусь, если скажу, что Галина Кадырова (на фото) долгое время была лицом сморгонской милиции. Красивая, улыбчивая. И в то же время очень ответственная, строгая, справедливая, понимающая. Кто не знал такого начальника инспекции по делам несовершеннолетних? Да практически все знали. Даже те, у кого не было детей. Женщин в РОВД и сейчас не очень много, а тогда, в 1990 году, - по пальцам одной руки можно было пересчитать. Читать дальше

Хаця цяпер Уладзімір Касакоўскі жыве ў Смаргоні, але яго малая радзіма знаходзіцца ў 20 кіламетрах адсюль, каля чыгуначнай станцыі Ашмяны. Читать дальше

О возрасте женщине говорить не принято. А уж если женщина молода душой и хороша собой, то цифры вообще не имеют никакого значения. А день рождения – это не повод говорить о годах, это – возможность еще раз вспомнить хорошим словом человека, еще раз высказать ему свои пожелания. Читать дальше

Ірына Бачкова аддала рэдакцыі 30 гадоў свайго жыцця. Прыйшла сюды працаваць зусім маладой – у далёкім 1984 годзе. На яе памяці лінатыпы змяніліся тыпатайперамі, а затым і камп’ютарамі. Цяпер Ірына Эдуардаўна з гумарам успамінае, як асвойвала новую тэхніку, а тады даводзілася нялёгка. Читать дальше

Калі дзеці вылецелі з бацькоўскага гнязда, чатырохпакаёвая кватэра для Лазутаў стала занадта вялікай, і яны памянялі яе на “дзвюхпакаёўку” ў мікрараёне Заходні. З таго часу можна было праз рэдакцыйнае акно назіраць, як спакойнай хадой Іван Іванавіч накіроўваецца на працу. Заўсёды з прамой спінай, без кроплі лішняй вагі, акуратны і далікатны – ён выглядаў нашмат маладзей за свой біялагічны ўзрост. Яго інтэлігентнасць, ветлівасць, тактоўнасць, унутраны спакой, выдатнае валоданне роднай мовай, уменне працаваць са словам былі і застаюцца ўзорам не толькі для журналістаў – для ўсіх, хто ведае Івана Іванавіча. Читать дальше