Бокс – школа жыцця
Віктар Тухто, кіраўнік гуртка “Бокс” з цэнтра творчасці дзяцей і моладзі, дзесяць гадоў таму стаў уладальнікам педагагічнай прэміі імя Ефрасінні Полацкай.
Напомню, прэмія – знак удзячнасці педагогам за высокія вынікі работы, адданасць прафесіі, творчы падыход. Віктар Станіслававіч тады атрымаў прэмію ў намінацыі “За гонар і годнасць”.
Раней Віктар Тухто годна служыў Радзіме, быў пагранічнікам, а трэнерскую работу сумяшчаў. Сем гадоў таму пайшоў на ваенную пенсію і яшчэ больш аддаўся служэнню дзецям.
Займацца боксам Віктар пачаў яшчэ ў падлеткавым узросце. А яго трэнерскі стаж – 30 гадоў. Чатыры гады трэніраваў хлопчыкаў у Варнянах. Пасля пераехаў у Смаргонь, прыйшоў у цэнтр творчасці дзяцей і моладзі, прапанаваў свае паслугі. На прапанову адразу адгукнуліся, прынялі на работу, дапамаглі знайсці залу для трэніровак.
У Віктара Станіслававіча таленавітыя выхаванцы. Менавіта ў Смаргоні свае першыя крокі ў вялікі спорт (два гады трэніраваўся) рабіў Аляксандр Апанасёнак. У 2004 годзе ён прымаў удзел у Алімпійскіх гульнях у Грэцыі. Міхаіл Завада – тройчы станавіўся пераможцам ў абласных спаборніцтвах. Ягор Мазнёў перамог у рэспубліканскім турніры. Мікіта Жэрнасек – фіналіст першынства Рэспублікі Беларусь сярод юніёраў. Літаральна ў мінулую нядзелю Дзяніс Беніцэвіч заняў першае месца на міжнародным турніры памяці майстра спорту СССР Камбара Андашава, які праходзіў у Казахстане. Ён быў прызёрам рэспубліканскага спаборніцтва, сёлета паступіў у рэспубліканскае вучылішча алімпійскага рэзерву. На рахунку каманды смаргонскіх баксёраў – прызавыя дыпломы на абласных спаборніцтвах.
Віктар Тухто паціху становіцца сямейным трэнерам. Раней да яго на трэніроўкі хадзіў Аляксей Сяржан, а не так даўно запісаў у гурток сына Косцю, які на абласных спаборніцтвах ужо заняў другое месца. І гэта не адзіны прыклад пераемнасці пакаленняў.
Цяпер у Віктара 57 выхаванцаў ва ўзросце ад 7 да 16 гадоў.
Некаторыя лічаць, што бокс – зусім не гуманны від спорту. Самі ж баксёры прытрымліваюцца думкі, што гэта выдатны від спорту. Ён дысцыплінуе, выхоўвае ў хлопчыкаў мужчынскі характар, трываласць, адказнасць, фізічна загартоўвае. Не дарма кажуць, што бокс – гэта школа жыцця, ён вучыць не біць, а трымаць удар.
Прыкладна раз у месяць трэнер возіць сваіх выхаванцаў у Маладзечна, дзе смаргонцы сустракаюцца з мясцовымі юнымі баксёрамі. Летам Віктар працуе ў палатачных лагерах спартыўнага і турысцка-краязнаўчага кірунку.
- Наш Віктар Станіслававіч – энтузіяст сваёй справы, поўнасцю аддаецца дзецям, радуецца іх поспехам, - кажа дырэктар цэнтра творчасці дзяцей і моладзі Таццяна Шпакоўская. - Да кожнага выхаванца ён умее знайсці падыход, дзеці яго вельмі любяць. І з бацькамі мае добрыя стасункі. Такая работа дае выдатныя вынікі.
Віктар ТУХТО са сваім выхаванцам Назарам ПАГОДЗІНЫМ.
Галіна АНТОНАВА.
Фота аўтара.
